پیر شدم،پیر تو ای جوانی!

تیم استقلال تهران در فاصله سال های 1348 تا 1351 چهار بار راهی هند شد که در 3 دوره قهرمان جام میلز شد.
 این عکس یادگاری استقلالی ها با بنای معروف تاج محل در شهر آگرای هندوستان است که مربوط به سال 1349 است.
جواد قراب، فرهنگ بادکوبه، بیژن ذوالفقارنسب، نصرالله عبداللهی، مسعود مژدهی و منصور رشیدی از چهره های معروف استقلال در این عکس هستند

روز جمعه گذشته سالگرد درگذشت استاد و بزرگ فوتبال ایران پرویز دهداری بود. نزدیک به سه سال شاگرد ایشان در تیم ملی بودم و تا زمان مرگش نیز ارتباط همچنان برقرار بود. خاطره ای از این پیر فوتبال دارم که هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. در اولین سفر ورزشی به همراه تیم ملی به چین رفته بودیم. وقتی برای بازگشت در فرودگاه پکن ساک‌های خود را تحویل قسمت بار می‌دادیم پرویز خان از من پرسید بقیه وسایلت کجاست چون من فقط یک ساک داشتم. گفتم پرویز خان من همین یک ساک رو دارم. در ادامه گفت تو خانواده شلوغی داری و برای همه نتونستی سو غاتی بخری. معلوم است مثل بقیه بچه ها که همه چندین ساک داشتند پول با خودت نیاوردی. سپس ساک ورزشی خود که شامل کادوهایی بود که سفارت ایران و دیگر مسئولین کشور چین به او هدیه کرده بودند را به من داد و گفت اگه بدون کادو بری خونه برادر و خواهرات تو خونه راهت نمی‌دند. امیدوارم یاد و خاطره این مرد بزرگ همیشه سبز باشد.

سلام برعلمدار کربلا

ابوالفضل عباس(ع)

اسطوره،صداقت،مردانگي،صریح الهجه (قسمت اول)
وقتي نام ناصر حجازي فقيد را در جايي مي خوانيم و يا مي شنويم سريعا ياد خصوصيات بارز و منحصر به فرد اين اسطوره ايران و بخصوص پسران آبي مي افتيم.نوشتن در مورد ناصرحجازي هم آسان است و هم سخت! لذا اول به جنبه آسان مي پردازيم؛خوب به طبع همه فوتبالدوستان و حتي غيرورزشي ها اين اسطوره بزرگ استقلال را به خوبي مي شناسند و از خصايص اخلاقي اين فقيد  مطلع هستند.فردي خوشتپ،با زباني برنده و تيغ دار که بيشتر در فکر منافع مردم و باشگاه محبوبش در دهانش به گردش مي افتاد و دنبال منفعتهاي شخصي نبود.يادمه در ماههاي آخر عمر زندگيش يکبار بخاطر يارانه هاي که دولت به مردم ميدهد لب به انتقاد گشود و اين مبلغ ناچيز را توهيني به مردم بزرگ ايران دانست و حق و حقوق بيشتري را لياقت مردم سرزمينش مي دانست!که باز خورد این مصاحبه و مشکلاتی که برای وی (ممنوع التصویر شدن) باعث شد درد هاي جسمانيش تشدید و با رنجش قلب رئوفش  ادغام شود و در نهايت باعث تسريع پيدا کردن مريضي اسطوره  بشود.
ناصرخان فقيد را همه فوتبالدوستان بخاطر همين صراحت لهجه و رک گويي اش دوست داشتند و قرمز و آبي برايش احترام ويژگي برخوردار بودند.عمو ناصر قصه ما در زمان بازيگريش به بهترين و بالاترين افتخارات فوتبالي ايران دست پيدا کرده بود و اگر طرح  کنار گذاشتن 28 ساله ها پياده نميشد،شايد عناوين و افتخارات وي تا سالهاي سال دست نيافتي ميشد.
حجازي عزيز ما در دوران مربيگريش  هم به افتخارات قابل توجهي دست پيدا کرد و با تيم محبوبش  قهرمان ايگ آزادگان و با بدشانسي محض در فينال جام باشگاههاي آسيا عنوان نايب قهرماني اين جام را با استقلال کسب کرد و اين مقام دومي آخرين مقام قابل توجه و درخور شان استقلال در بازيهاي باشگاههاي آسيا بود و پسران آبي ديگر نتوانستند درخشش استقلال آن سالها را در بازيهاي بين المللي خود داشته باشند.
اما در مورد سختي نوشتن از حجازي بايد به بعضي از موارد اشاره کرد که برخي از آنها ممکنه باعث ناراحتي طرفداران پر و پا قرص اين اسطوره فراموش نشدني تاريخ فوتبال ايران و باشگاه استقلال بشود.....  ادامه دارد....

ده سال قبل _ 11 خرداد 81
اوایل دهه80
فتح الله زاده:پورحیدری مدیر فنی،قلعه نویی سرمربی
استارت موفقیت ها و قهرمانی های امیر خان در زمینه مربیگری و کسب لقب بهترین سرمربی تاریخ لیگ حرفه ای از یک دهه قبل زده شد!
اوایل دهه 90
فتح الله زاده؛باز هم منصورخان مدیر فنی،امیرخان سرمربی
امیدواریم این دو استاد و شاگرد دیگر برای قهرمانی در لیگ  قهرمانان آسیا اسب تیم را زین کنن و مدت ده سال را هم به یکی دو سال کاهش بدهند!

17،18سال پیش بالابردن فرهنگ هوادارای و چگونگی رفتار در ورزشگاه در روزنامه ها و از سوی اصحاب رسانه بخصوص روزنامه استقلال جوان زیاد به چشم می خورد و نصایح و پندهای بسیاری در قالب مقالات و مطالبیی مختلف نوشته میشد!
همین نصیحتها و اندرزهای فنی و پدرانه باعث شد که امروزه هواداران استقلال فرهنگ نسبتا بهتری نسبت به سایر تیمهای فوتبالی ایران داشته باشند.البته هستند در بین آبیدلان واقعی که نه تماشاگر نما هستند و نه هوادار رقیب!اما از صد تا دشمن برای استقلالی ها بدتر هستند و با کمک بعضی از خودزنی ها داخلی اجازه قهرمانی و موفقیت را در طی چند سال اخیر از استقلال گرفته اند!
سال 73 و آن دربی جنجالی معروف و بازی دو برصفر باخته که با دوگل آبیها به تساوی کشیده شد،اوج تنش ها و فحاشی های فوتبال ایران بود،صد البته ما استقلالی ها چه زمانیکه دو بر صفر عقب بودیم و چه دو بر دو مساوی کردیم جنبه بالای خودمون را بجز یک مورد و آنهم در ابتدای نیمه دوم که یک هوادار (از طرف روبروی جایگاه و تماشاگران پرسپولیسی وارد زمین شد اما...)با چاقو به دنبال فرشاد پیوس کرد،کاملا  به اهالی ورزش و فوتبال ثابت کرده بودیم.

در اوج دوران فوتبالم و همچنین طرفداری امیر قلعه نویی بودم(البته الان هم هستم و فقط کمی منطقی تر شدم،اما جلوی اهالی کوفه از آن زمان هم بیشتر تعصب می کشم!)

مصاحبه ای از عمونصی سرمربی آن سالهای استقلال خوندم که در مورد امیر قلعه نویی پرسیده بودند که فکر نمی کنه با بازی دادن به این بازیکن تیمش را ده نفره به مصاف رقیبان خود می فرستد!؟(خیلی ها اصلا نمی دونن یکی از اسطوره های آبیها نصرالله عبدالهی چه شکلیه و با آن همه بازی ملی و بازی و سرمربیگری در استقلال حالا چکار میکنه،بعد میرن سنگ یک بازیکن خاص رو میزنن ...!)عمو نصی جمله ای میگه که تکه همان روزنامه را تا چند سال در روی در کمد قدیمی خونمون چسبونده بودم  که به علت  گذر زمان پوسیده شدن و از بین رفت!
عمو نصی در مورد ژنرال تیمش گفته بود؛امیر عصای دست من است و اگر فقط بازو بند بر دستش ببندد و داخل زمین بازی فقط راه برود و رهبری داخل میدان را بر عهده بگیرد،برای من راضی کننده و برای تیم قهرمانی به ارمغان خواهد آورد.